De DO's en DON'Ts van reisfotografie

Photocircle fotograaf Eva Stadler is een journalist, redacteur en projectmanager uit München, Duitsland. Ze houdt van design en typografie en houdt van verrassende fotografie. Op photocircle.net Eva verkoopt een selectie van haar foto's en ondersteunt via haar verkoop ontwikkelings- en humanitaire projecten.

Elke bestemming heeft zijn eigen cultuur, bijzonderheden en bezienswaardigheden. Hoe doe je je pre-trip locatie scouting?

Als ik eindelijk heb besloten waar ik heen wil (de bucketlist is heel, heel lang), doe ik veel online onderzoek. Het eerste waar ik naar op zoek ben zijn de bezienswaardigheden en vergezichten, belangrijke gebouwen of monumenten, kenmerkende landschappen, kleding, mensen, markten, dieren, zelfs kleuren enz. Welke foto's zijn er al? Welke techniek of hoek kan een bekend motief een twist geven? Omdat de tijd altijd beperkt is, plan ik elke reis zorgvuldig. Ik probeer me te concentreren op een paar plekken die ik zeker wil zien en op welk tijdstip van de dag, en laat tijd en ruimte over voor onverwachte situaties.

Ik probeer te bedenken hoe het zal zijn op de door mij gekozen bestemming als buitenlandse vrouw met een enorme camera en rugzak en hoe mensen zullen reageren. De meeste reisgidsen geven advies over hoe, wanneer en waar je foto's kunt maken zonder je gevoelens te kwetsen. Ik neem deze zeer serieus. Het heeft misschien niet eens gevolgen, maar ik voel me slecht als iemand met zijn ogen naar me rolt of denkt dat ik onbeleefd ben.

Het meenemen van veel apparatuur tijdens het reizen kan behoorlijk zwaar zijn. Waar kun je echt niet zonder en wat kun je het beste thuis laten?

Om te beginnen stel ik mezelf de vraag: wat wil ik van de foto's van deze specifieke reisbestemming? Moeten ze documentair of kunstzinnig zijn, of gewoon goede persoonlijke herinneringen? Kan ik ze verkopen als fine art prints, ze aanbieden aan persbureaus of (online) galerieën, levensechte verhalen vertellen voor boeken of tijdschriften, of motieven creëren die werken zonder context?

Wat voor stijl wil ik dat mijn foto's hebben? Als ik wilde dieren ga vastleggen, neem ik apparatuur mee die daarvoor geschikt is, maar als ik weet dat er interessante architectuur zal zijn of dat ik lange tijdopnamen ga maken, neem ik andere apparatuur mee.

Dat gezegd hebbende realiseer ik me dat het echt niet waar is: ik neem bijna altijd alles mee. Want als ik een enkel item thuis of in het hotel achterlaat, is het precies wat ik nodig zou hebben. Ik neem het statief echter niet mee op klaarlichte dag als ik niet van plan ben lange sluitertijden te maken van stromend water of iets dergelijks.

Wat voor statief gebruik je?

Ik gebruik een Manfrotto statief met een balhoofd en joystick handvat. Het werkt goed voor mij, maar als ik meer van architectuur en perfecte symmetrie zou houden, zou ik een statiefkop gebruiken met verschillende waterpasbellen.

Je hebt zojuist het perfecte landschap gevonden, morgen ben je al op een nieuwe plek, maar op dit moment is de verlichting gewoon niet voldoende. Wat doe je om toch die foto te krijgen?

Als de zon fel schijnt, verduister ik de lucht met een gegradueerd filter en gebruik ik een poolfilter, afhankelijk van de hoek van de zon; later pas ik schaduwen en hooglichten aan in Photoshop. Overbelichting kan helpen; als de lucht bijvoorbeeld een muffe grijsachtige kleur heeft. Het hangt ervan af wat het is aan het landschap dat me fascineert. Als niets helpt, vergeet ik deze; gelukkig is er altijd een ander ‚perfect landschap'.

Taalbarrière, interculturele verschillen – het is niet per se eenvoudig om foto's van mensen te maken wanneer u naar een vreemd land of continent reist. Wat zijn de do's en don'ts van mensenfotografie in het buitenland?

Vraag mensen om toestemming, accepteer hun eerste 'nee', geef nooit geld aan kinderen voor foto's. Sommige 'modellen' vragen wat geld, ik heb het bijvoorbeeld gezien in Cuba (dames in kleurrijke kleding met grote sigaren) of Nepal (Sadhus). Geef het geld, of maak de foto niet. Als je 'nee' hoort, loop dan niet de volgende hoek om en besluip dezelfde persoon met je 400 mm zoomlens. Glimlach naar mensen, praat, neem de tijd, beantwoord vragen. U bent tenslotte de vreemdeling en veel mensen zijn geïnteresseerd in wat u van hun land vindt.

Vraag je altijd toestemming voordat je vreemden fotografeert?

Als ik midden in een drukke souk, straat of plaats sta, kan ik dat natuurlijk niet. In elk ander geval: ik absoluut.

Hoeveel van uw tijd aan reizen besteedt u eigenlijk aan fotografie? Heb je je camera altijd bij de hand of heb je behoefte aan een bewuste onderbreking van het maken van foto's tussendoor, om creatief te blijven?

Ik heb pauzes nodig, want fotograferen kost veel energie en aandacht. Als ik serieus op zoek ben naar een bepaald motief, geen vogels hoor zingen (of auto's naderen…), vergeet ik voldoende water te drinken en vergeet ik zeker rekening te houden met het geduld van mijn reizende partners. Ik reis veel om foto's te maken, maar ik zou teleurgesteld zijn in mezelf als ik niet zou proberen om ook andere indrukken op te nemen.

Kun je ons iets vertellen over een foto die bijzonder moeilijk te maken was en waarom, en hoe je met de situatie omging?

Ik nam deze foto in juni 2016 in Noord-Ierland, bij de beroemde Giant's Causeway. We waren laat. We parkeerden de auto waar we moesten zijn en realiseerden ons toen dat het ongeveer een kilometer lopen naar het strand was. De zon ging onder. Het begon te regenen. Het licht was dramatisch en veranderde heel snel. De stenen werden steeds gladder. De Causeway is enorm, en er was weinig tijd om een ​​goede plek te kiezen. Ik heb deze gekozen om wat basaltrotsformatie op de voorgrond te hebben en de kleine heuvel als belangrijkste focus. Ik probeerde verschillende schoten en nam genoegen met 0,6 sec. om het bewegende water op deze manier op te vangen – niet te wazig, niet te “bevroren”. Ik gebruikte een gegradueerd filter, maar het gebied rond de zon was nog steeds te helder. Uiteindelijk zagen de onderste delen van de rotsen er vetzwart uit, terwijl de bovenste delen er op de een of andere manier te schoon uitzagen. De lucht was zowel inktblauw als stralend wit waar de zon doorkwam. Omdat ik het algehele gevoel van de afbeelding niet leuk vond, heb ik deze na wat basisbewerkingen in Lightroom omgezet in zwart-wit in Photoshop.